🐾 De kleine keizer met de grote persoonlijkheid 👑
Toen we hem kochten, woog hij amper 950 gram.
Een klein wolkje op pootjes, zo zacht dat ik dacht: “Wat een schattig hummeltje.”
Fast forward naar nu:
Een dikke 5 kilo wegende drama-koning met het charisma van een filmster en het ego van een keizer in een bontjas.
Badkamer?
Altijd mee. Geen discussie.
Hij kijkt me aan met die blik van:
“Ik weet niet wat je daarbinnen gaat doen, maar ik ga je niet alleen laten sterven.”
Echte loyaliteit — met een snufje theatrale bezorgdheid.
In de keuken?
Hij loopt zó dicht achter me dat ik letterlijk over hem heen loop.
Hij beoordeelt elk kruid alsof hij Gordon Ramsay in hondenvorm is.
Als er iets valt?
Hij verandert in een bliksemsnelle snackninja.
De deur uit?
Een afscheidsscène waardig aan een film.
Hij blijft in de deuropening staan, oren gespitst, ogen vol drama.
“Beloof me dat je terugkomt…”
Ik ben drie minuten weg, maar bij thuiskomst word ik begroet alsof ik jaren vermist was op zee.
Zijn beste vriend?
Een knuffeltje in de vorm van een giraf.
Soms gooit hij hem door de kamer alsof de knuffel hem verraden heeft.
En vijf minuten later liggen ze samen — kin op de knuffel, ogen halfdicht — alsof ze elkaars oorlogstrauma’s delen.
De giraf leeft nog, maar zijn blik zegt: “Ik heb dingen gezien.” 😅
De zoomies?
Een show op zich.
Drie rondjes door de woonkamer, over de bank, langs mijn ziel.
Dan plots stoppen, borst vooruit, blik op oneindig:
“Ik ben klaar. Applaus mag.”
’s Avonds, als hij zich oprolt met zijn knuffeltje naast zich, zucht hij diep tevreden, voldaan, een beetje koninklijk.
En dan weet ik het zeker:
✨ Ik dacht dat wij hem kochten,
maar in werkelijkheid heeft hij gewoon ons uitgekozen. ❤️🐾
