Sint bernard pups, informatie over het ras
Wij verkopen geen Sint Bernard pups meer.
Verkiest u een gezond Belgisch hondje voor een import hondje?
Kies dan een ras in onze fokkerij! Het ras dat het meeste op een Sint bernard lijkt, is een Golden retriever.
Beschrijving van de Sint Bernard
De Sint Bernard is een zeer grote, sterke, gespierde hond, met een krachtig hoofd. De lippen van de Sint Bernard zijn enigszins hangend, de hoog aangezette oren vallen in een driehoek tegen de wang. De vacht van de Sint Bernard is ofwel lang ofwel kort. De beharing is bij beide vormen dicht en ligt tegen het lichaam aan. De kleur is roodbruin met witte aftekeningen aan de borst, poten, neus, nek en staartpunt. De staart is hangend, lang en zwaar.
De uitdrukking op het gezicht van een Sint Bernard is intelligent en zacht. De voeten zijn groot met sterke goed-overspannen tenen, die het de Sint Bernard makkelijk maken over sneeuw en ijs te stappen.
Zij hebben een hoogontwikkelde geur en schijnen ook over een zesde zintuig te beschikken dat gevoelig is voor het dreigend gevaar van onweren en lawines.
De huidige Sint Bernardhond is waarschijnlijk ook de mastiff gekruist en nu veel te zwaar om nog als reddingshond te kunnen werken.
Karakter en temperament van de Sint Bernard
De Sint Bernard is een imposante hond, maar ondanks zijn grootte is hij zeer gevoelig en heeft hij een goed karakter. Zij zijn uiterst zacht en vriendschappelijk en zeer verdraagzaam naar kinderen. Maar er moet ook rekening gehouden worden met een zekere mate van eigenzinnigheid, en een soms sterke neiging om zijn territorium te beschermen.
Het is een hoogst intelligent hondenras en gemakkelijk op te leiden, nochtans zou de opleiding vroeg moeten beginnen, terwijl de hond nog van een handelbare grootte is. Houd in gedachten dat een ongedisciplineerde hond van deze grootte een probleem kan zijn aan de leiband, zelfs voor een sterke volwassene.
De Sint Bernard is een goede waakhond. Hun grootte is een goed afschrikmiddel.
Hoogte en gewicht van de Sint Bernard
Hoogte: 61-70 cm
Gewicht: 50-91kg
Levensomstandigheden van de Sint Bernard
De Sint Bernard zal het goed doen in een flat doen als hij voldoende wordt uitgelaten. Zij zijn binnen vrij inactief en een kleine kleine tuin volstaat. Zij kunnen in de openlucht leven, maar ze zijn liever bij hun familie zijn. Zij kunnen niet goed tegen heet weer, warme ruimten, en auto’s.Een lange wandeling elke dag zal de Sint Bernard in goede conditie houden. Sint Bernard pups zouden niet teveel oefening in één keer mogen hebben tot hun beenderen goed en sterk gevormd zijn. Houd slechts korte wandelingen en korte spelmomenten tot de hond ongeveer twee jaar oud is.
Levensverwachting van de Sint Bernard
10 jaar
Verzorging van de Sint Bernard
Beide types van vacht zijn gemakkelijk te verzorgen. Borstelen en kammen met een borstel van vast varkenshaar. Baden slechts wanneer noodzakelijk. Gebruik hiervoor een milde zeep want shampoo kan de vacht van zijn olieachtige, waterbestendige eigenschappen ontdoen. De ogen vergen speciale aandacht.
Oorsprong van de Sint Bernard
De Sint Bernard is verwant aan de Zwitserse sennehonden.
Dit is een zeer oud ras. Het zou afstammen van de Tibetaanse mastiff, die naar de Alpen werd gebracht door de Romeinen rond het jaar 1000. Monniken aldaar kruisten waarschijnlijk deze mastiff met de Duitse dog en Pyrenese berghond. Zijn gebruik en populariteit als reddingshond begonnen in het midden van de zeventiende eeuw. De Heilige Bernard werd gebruikt als lawine- en reddingshond in de sneeuwpassen dichtbij Hospice. Meer dan 2.000 mensen zijn gered door de Sint Bernardshond. Befaamd is de hond Barry, die 40 of meer mensen het leven gered zou hebben. Het vaatje met brandewijn (of rum) voor de verkleumde reizigers is echter een verzinsel.
Sint Bernards reuken zo uitstekend dat zij een persoon zelfs onder vele meters sneeuw kan vinden. Dit ras is ook gekend voor zijn capaciteit om onweren en lawines te voorspellen, misschien omdat hij zeer lage frequentiegeluiden kan horen die ons menselijk oor niet waarnemen.
Rond 1830 zijn de honden van het hospitium gekruist met langharige berghonden waardoor naast de oorspronkelijke kortharige sint-bernard ook een langharige variant ontstond. Deze bleek voor het werk in de sneeuw echter ongeschikt omdat zich op zijn lange haren te veel ijskegels vormden.
Sinds het einde van de 19e eeuw wordt het hondenras gefokt als huishond. De eerste officiële standaard dateert van 1887. De sint-bernard is sindsdien altijd populair geweest in Europa en Noord-Amerika.